रुसलेली लोकल

 लॉक डाऊन च्या आधी लोकल आणि "फर्स्ट क्लास कट आणि हँडीकॅप्पड डब्बा" ह्या गोष्टी जगण्यातील अविभाज्य घटक होत्या.. सकाळी ऑफिस ला जाताना आधी ७.४४ जी कालांतराने ७.३४ झाली...कट डब्ब्यात चढून डब्याच्या शेवटच्या बाजू ची विंडो म्हणजे ग्रुप ची फिक्स जागा..

येताना लोकल कुठलीही असली तरी डब्बा ठरलेला.. हँडीकॅप्पड सेक्शन च्या मागे जनरल.. इथे बसायचं कारण म्हणजे एगझिट ला लागून मोठ्ठी जाळी असल्याने हवेशीर जागा..

मुंबई लोकल ने खूप मित्र दिले ..असे मित्र जे फक्त लोकल पुरतेच मर्यादित न राहता मित्रांच्या परिवरासाहित एक मोठ्ठं कुटुंब झालं..

लोकल मधील मित्रांना वयाची चौकट नव्हती.. वय वर्षं २० पासून ६० पर्यंत सगळे मित्रच..लोकल ने अनेक सुंदर आठवणींचे क्षण दिले.. वाढदिवस, दसरा, सेवा-निवृत्ती, अनेक..खाबूगिरीची तर विचारता सोय नाही.. मग ते घरून आणलेले डब्बे असोत की रामश्रय, लाडू सम्राट, आराम मध्ये केलेली न्याहारी..

सकाळी ऑफिस ला जाताना कधीच झोपलो नाही..भंकस-टाईमपास-चर्चा-वादविवादांमध्ये कल्याण ते सीएसएमटी प्रवास कधी व्हायचा कधी कळायचं नाही.. येताना मात्र विंडो सीट मधली झोप हक्काची.. कसं काय माहित पण सायन क्रॉस होऊन कुर्ला येई पर्यंत जी झोप लागायची ती थेट ठाणे आऊटर ला गाडी थांबे पर्यंत..

आणि ती झोप क मा ल लागायची.. त्याची तोड रात्रभर झोपून सकाळी उशिरा उठलं तरी नाही..

१६ मार्च २०२० ला लॉक डाऊन च्या आधीचा शेवटचा प्रवास झाला. लॉक डाऊन लागलं आणि सगळंच गंडलं.. त्या नंतर लोकल चालू झाल्या नंतर काही कामा साठी जायला लागल्याचा अपवाद वगळला, तर लोकल रुसलेलीच होती..

आता देखील लोकल दिसली तरी डोळ्यात टचकन पाणी आल्याशिवाय राहत नाही..